बाबु त्रिपाठी चोटिला र खरा युवा कवि मध्ये पर्छन । उनले लेखेका रचना समाजका लागि केहि नकेहि छाप छोड्ने खालका हुन्छन् । युवा माझ उनका कविता लोकप्रिय बन्दै गएका छन् ।
पढौं, इमेलखबरमा यो साता बाबुका कविता
कविता :
बाफ्रे बाफ्
बाबू त्रिपाठी
(बाबू युवा माझ चर्चित छन् ।)
यो बाटो भएर
यदि कोही हिँड्छ भने
एउटा सिंहदरबार हिँड्छ
एउटा बालुवाटार हिँड्छ
जेबमा न्यायालय बोकेर
एउटा प्रधानमन्त्री हिँड्छ
मेरा नानीहरू तर्सिने गरी
साइरन बजाउँदै हिँड्ने
याद छैन मलाई ती मन्त्रीहरूको नाम
हिँड्न त यहाँ
संसद् भवनको कुर्सीमा
पिसाब फेर्न पल्केका सांसदहरू हिँड्छन्
लाउँछ भादगाउँले टोपी
समाउँछ बर्दीको कठालो
र, दौरा–सुरुवालमा
यहाँ ठाँटिएर हिँड्छ गुन्डाको नाइके
स्वयं पशुपतिनाथले
रक्षा गर्न नसकेपछि
आफैं पेस्तोल बोकेर हिँड्छ त्यहीँको पूजारी
“शान्ति सुरक्षा दिन हामी कटिबद्ध छौँ”
भर्खर मैले सुनेको छु
गृहमन्त्रीको यस्तो घिनलाग्दो वक्तव्य
यो बाटो भएर
यदि कोही हिँड्छ भने
वर्गीकृत विज्ञापनमा
आफ्नै पासपोर्ट र नागरिकता हराएका
जवानहरु सूचनामा हिँड्छन्
जहाज टिपेर हिँड्छ–मेरो देशको भविष्य
दलको वैशाखी टेकेर हिँड्छ विद्यार्थी
बोक्छ प्लेकार्ड
लगाउँछ नारा
हान्छ– देशको तालुमा ढुंगा
बाफ रे बाफ १
यतै मात्र
किन काटिरहन्छ कालो बिरालोले बाटो रु
जुन बाटोमा
आदिवासी हिँड्छन्
जनजाति हिँड्छन्
महिला, दलित हिँड्छन्
मधेसी हिँड्छन्
क्षेत्री, बाहुन हिँड्छन्
तर, मान्छेहरू हिँड्दैनन्
यो बाटो भएर
यदि कोही हिँड्छ भने
कात्रोको खोजीमा आफैं हिँड्छ लाश
ओ,
बचेखुचेका नागरिकहरू हो १
तिमी चाहिँ जिब्रो बोकेर
किन अर्कै बाटो हिँडिरहेछौ ?